• اپیزود دوم: مهاجرت

  • 2024/05/07
  • 再生時間: 1 時間 13 分
  • ポッドキャスト

اپیزود دوم: مهاجرت

  • サマリー

  • بعضی ها فکر میکنند و بعضی ها فقط فرار می کنند

    تو این چند ده سال گذشته، تعداد آدمایی که رفتن تو کشور دیگه زندگی کردن، کلی زیاد شده. یعنی تو سال 2020، تقریباً 281 میلیون نفر تو یه کشور دیگه ای غیر از جایی که به دنیا اومده بودن زندگی می‌کردن. اگه اینو با سال 1990 مقایسه کنی، می‌بینی که دو برابر شده.

    البته خیلی از اینا به خاطر مشکلای امنیتی مجبور شدن فرار کنن و برن یه کشور دیگه پناهنده بشن. حالا چه خودشون بخوان چه نخوان، تو این مسیر افتادن و بعدش کلی سختی می‌کشن. مهاجرا با انواع و اقسام دردسرا و استرسای اجتماعی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنن که اینا رو سلامت روان و کیفیت زندگیشون خیلی اثر می‌ذاره.

    سلامت روان با سلامت جسمی و کلی چیز دیگه مث درس خوندن، کار کردن، فقر و اینکه آدما بتونن تو یه جامعه امن و منصفانه زندگی کنن، ارتباط داره. با اینکه سازمان ملل تو سال 2015 تصمیم گرفت که سلامت روان رو تو اولویتاش بذاره، اما هنوزم بیماریای روانی یکی از دلایل اصلی مشکلای سلامتی تو دنیاست. مثلاً تو سال 2019، اختلالای روانی باعث شد 4.9 درصد از سالای عمر آدما با ناتوانی باشه، در حالی که تو سال 1990 این عدد 3.1 درصد بود.

    تحقیقایی که تو اروپا انجام شده نشون میده مهاجرا نسبت به آدمای عادی، بیشتر احتمال داره که دچار مشکلای روانی مث اضطراب، افسردگی، استرس بعد از سانحه یا فکر خودکشی بشن. این هم به خاطر اون سختیاییه که قبل و حین مهاجرت کشیدن، هم به خاطر موانع و نابرابریایی که سر راهشون تو کشور جدید هست، مث نبود سیاستای حمایتی و خدمات در دسترس.

    خلاصه کلام اینکه این مهاجرا بیچاره از یه طرف مجبورن جا و زندگیشونو عوض کنن، از یه طرف دیگه هم کلی دردسر سر راهشونه که اینا رو سلامت روحی و روانیشون اثر میذاره. پس باید بیشتر بهشون رسیدگی بشه و سیستما و خدماتی باشه که بهشون کمک کنه با شرایط جدید راحت‌تر کنار بیان.

    پس مهمه ما برای چه هدفی مهاجرت میکنیم. هدف گاهی دور از اون ذهنیتی میشه که ما توی ذهنمون میسازیم. آدم های زیادی رو دیدم که قصد مهاجرت دارند ولی وقتی صحبت از هدف هاشون میشه.... از نظر من هدف اسم گذاری نمیشه. به عنوان مثال درس خوندن یه هدفه؟ نه درس خوندن نوعی ابزاره برای رسیدن به اون چیزی در درس و علم بهش فکر میکنیم. ولی امروز درس خوندن شده هدفی برای مهاجرت کردن. یا رسیدن به یه کشور و تازه ساختن اهداف زندگی. درس خوندن شده نوعی عامل فرار از اون چیزایی که تو ذهنمون میخوام بهش برسیم.

    ما چه بخواییم چه نخواییم مجبوریم به دنیای بعد از مهاجرت هم فکر کنیم. حتی اگه قبول کنیم راهی جز رفتن نداریم.



    Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

    続きを読む 一部表示

あらすじ・解説

بعضی ها فکر میکنند و بعضی ها فقط فرار می کنند

تو این چند ده سال گذشته، تعداد آدمایی که رفتن تو کشور دیگه زندگی کردن، کلی زیاد شده. یعنی تو سال 2020، تقریباً 281 میلیون نفر تو یه کشور دیگه ای غیر از جایی که به دنیا اومده بودن زندگی می‌کردن. اگه اینو با سال 1990 مقایسه کنی، می‌بینی که دو برابر شده.

البته خیلی از اینا به خاطر مشکلای امنیتی مجبور شدن فرار کنن و برن یه کشور دیگه پناهنده بشن. حالا چه خودشون بخوان چه نخوان، تو این مسیر افتادن و بعدش کلی سختی می‌کشن. مهاجرا با انواع و اقسام دردسرا و استرسای اجتماعی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنن که اینا رو سلامت روان و کیفیت زندگیشون خیلی اثر می‌ذاره.

سلامت روان با سلامت جسمی و کلی چیز دیگه مث درس خوندن، کار کردن، فقر و اینکه آدما بتونن تو یه جامعه امن و منصفانه زندگی کنن، ارتباط داره. با اینکه سازمان ملل تو سال 2015 تصمیم گرفت که سلامت روان رو تو اولویتاش بذاره، اما هنوزم بیماریای روانی یکی از دلایل اصلی مشکلای سلامتی تو دنیاست. مثلاً تو سال 2019، اختلالای روانی باعث شد 4.9 درصد از سالای عمر آدما با ناتوانی باشه، در حالی که تو سال 1990 این عدد 3.1 درصد بود.

تحقیقایی که تو اروپا انجام شده نشون میده مهاجرا نسبت به آدمای عادی، بیشتر احتمال داره که دچار مشکلای روانی مث اضطراب، افسردگی، استرس بعد از سانحه یا فکر خودکشی بشن. این هم به خاطر اون سختیاییه که قبل و حین مهاجرت کشیدن، هم به خاطر موانع و نابرابریایی که سر راهشون تو کشور جدید هست، مث نبود سیاستای حمایتی و خدمات در دسترس.

خلاصه کلام اینکه این مهاجرا بیچاره از یه طرف مجبورن جا و زندگیشونو عوض کنن، از یه طرف دیگه هم کلی دردسر سر راهشونه که اینا رو سلامت روحی و روانیشون اثر میذاره. پس باید بیشتر بهشون رسیدگی بشه و سیستما و خدماتی باشه که بهشون کمک کنه با شرایط جدید راحت‌تر کنار بیان.

پس مهمه ما برای چه هدفی مهاجرت میکنیم. هدف گاهی دور از اون ذهنیتی میشه که ما توی ذهنمون میسازیم. آدم های زیادی رو دیدم که قصد مهاجرت دارند ولی وقتی صحبت از هدف هاشون میشه.... از نظر من هدف اسم گذاری نمیشه. به عنوان مثال درس خوندن یه هدفه؟ نه درس خوندن نوعی ابزاره برای رسیدن به اون چیزی در درس و علم بهش فکر میکنیم. ولی امروز درس خوندن شده هدفی برای مهاجرت کردن. یا رسیدن به یه کشور و تازه ساختن اهداف زندگی. درس خوندن شده نوعی عامل فرار از اون چیزایی که تو ذهنمون میخوام بهش برسیم.

ما چه بخواییم چه نخواییم مجبوریم به دنیای بعد از مهاجرت هم فکر کنیم. حتی اگه قبول کنیم راهی جز رفتن نداریم.



Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.

اپیزود دوم: مهاجرتに寄せられたリスナーの声

カスタマーレビュー:以下のタブを選択することで、他のサイトのレビューをご覧になれます。