Ik heb nooit een opa gehad. Of nou ja, dat zou natuurlijk een biologische zeldzaamheid zijn, maar ik bedoel dat ik mijn opa’s nooit heb gekend. Wat voor mij het dichtst bij mijn opa kwam, was opa Pim, de jongste broer van mijn oma. Hij woonde in London en ik heb hem slechts een paar keer ontmoet.

Een belangrijke herinnering aan opa Pim was zijn marinekamer. Het was een kamer van onder tot boven gevuld met memorabilia. Van zijn jeugd in Indië, zijn loopbaan bij de Marine, en de vele reizen die hij maakte. Sumatraanse krissen, maskers, galauniformen, sabels, modelboten, tekeningen, ingelijste foto’s.

Vorig jaar kreeg ik van een Londonse notaris een doos verzonden met wat er nog over was uit zijn marinekamer, waaronder zijn herinneringen aan diverse reizen op twee duikboten tijdens de oorlog, de O15 en de O19, waar hij hoofd machinekamer op was. Op Wikipedia kwam ik er achter dat hij een van de vier meest gedecoreerde onderzeedienstofficieren van de oorlog is.

Dus er duikt een oorlogsheld in de familie op, een schatkist wordt door een notaris opgestuurd, en ik krijg een kans me onder te dompelen in een wereld waar ik geen enkele kennis van heb. Ik heb wel een kennis die ook luitenant op een onderzeeër is geweest. Als daar maar geen podcast van komt…

Tekst: Patrick Bassant en Jan van Dulm, stemmen Patrick en Paul den Arend, opname, montage en de hele ketterse zooi op een houtvlot: Patrick.

Muziek: Terang Bulang door het Krontjong Orchest Eurasia, Johannes Fuchs speelde Das Boot op piano, Krontjongband Indische Club Amsterdam en een flard van de Soldaat van Oranje.