Vandaag spreek ik met Bas Geerdes, medisch manager bij een van Nederlands kennisinstituten: Integraal Kanker Centrum Nederland. 

Bas is een bijzondere man. Hij is iemand die een bepaalde rust uitstraalt én wezenlijk anders kijkt. Hij wil mensen bescheidenheid leren, hij gelooft in werkelijk SAMENWERKING en hij weet dat dat begint met openstaan voor een ander. Een ander persoon. Een andere manier van doen. Een andere kijk.

Een echte puzzelstukjes-denker dus. Het was me een waar genoegen om dit terrein in de zorg met hem te bespreken.  Ik heb een hoop geleerd over wat er allemaal met de data gebeurt die dit instituut verzamelt en hoe dat effect heeft op de samenleving.  Bijvoorbeeld het starten van een campagne om zonnebanken te verbieden, omdat de data uitwijst dat huidkanker de meest groeiende vorm van kanker is.

Maar ook helpt het instituut bij patiënten die genezen zijn maar moeite hebben met het afsluiten van een levensverzekering doordat verzekeraars het risico te hoog inschatten. Zo heeft data een hoop impact op levens.

Natuurlijk hebben we het ook over de organisatorische kant van de zorg en hoe er veel meer samengewerkt moet worden over verschillende instellingen heen, om oplossingen te bieden voor de toekomst. Oncologie is sowieso al veel meer een teamsport licht Bas toe. Om meer samen te werken in de zorg - netwerk zorg genoemd - is het nodig dat mensen (vooral specialisten) hun blik verruimen, bescheidenheid aanleren om open te staan voor samenwerking met anderen, bijvoorbeeld andere ziekenhuizen, maar ook huisartsen.  

Samenwerken gaat over loslaten, loslaten van je volledige autonomie. We mogen wat Bas betreft naar gezamenlijke autonomie, gezamenlijke verantwoordelijkheid, een term die ik nog niet eerder hoorde en die me vrolijk stemt. Niemand heeft dé oplossing, we moeten het écht samen doen.

Samenwerking met de patiënt gaat ook steeds belangrijker worden. Er moet niets aangenomen worden, maar juist de dialoog moet worden aangegaan. Zo wil helemaal niet elke patiënt maximale behandeling. Hier mag dus veel meer differentiatie plaats gaan vinden, de hele mens mag gezien en gehoord worden. Koren op mijn molen natuurlijk. 

Het is tijd om naar de mens te luisteren!

Ik word er blij van dat er op de lange termijn ook echt stappen gezet worden aan de hand van data, van wat we allemaal al weten.  Veel luisterplezier!

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl

Vorig week sprak ik met Marieke van Voorn die zich bezig houdt met leiderschap in de nieuwe wereld. Haar bedrijf heet niet voor niets Healing Leaders. We hebben een prachtig gesprek over hoe ze het onzichtbare zichtbaar maakt in organisaties (oa in de #zorg) en daarmee duurzame #verandering brengt. Hoe we mogen afleren…

Ze heeft het boek 'Heel de organisatie' geschreven dat vol staat met voorbeelden in de zorg hoe zij zich hebben herenigd met hun essentie en hun oorspronkelijke intenties. Want ook organisaties kunnen ziek worden is haar stelling. Dus ook beter...

Het hele leven draait voor Marieke om her-inneren 'wie ben je nu eigenlijk?' en ook 'wie ben je niet?'. Terugbrengen naar de essentie is waar ze voor gaat, voor zichzelf, voor de leiders in organisaties waar ze het liefst mee werkt.

Marieke spreekt gepassioneerd over het toepassen van systemisch werk, wat je steeds meer laat ont-dekken wat je patronen zijn, wat je verstrikkingen en patronen zijn en het mooiste vind ze dit in organisaties toe te passen. Hiermee is ze gestart door interventies in teams doen, bij vraagstukken als 'waarom werkt het hier niet samen?' 'Waarom is dit team niet vooruit te branden?'. Marieke weet dan direct dat dit over de onderstroom gaat. Het allerliefst werkt ze echter met de top, die zelf door het transformatieproces willen gaan.

'Waarom kom je dit tegen?' is een centrale vraag die ze steeds opnieuw stelt. Zo binnen, zo buiten, is ook voor haar de basis vanuit waar ze werkt. Ze werkt met externe representanten met wie ze de ordening in de organisatie zichtbaar maakt. Voor mij een bijzondere manier, die ik nog niet eerder zo gezien heb.

Ook spreken we over narcisme en trauma-respons, waar veel leed uit voort komt, ook in het werk. In het kader van organisatie ontwikkeling zijn dit voor mij best nieuwe termen, wat ik super inspirerend vind.

Ik ben diep geraakt door deze vrouw, door onze verbinding (terwijl we elkaar vorige week voor het eerst ontmoetten) en dat klinkt door… Marieke schrijft er zelf over "Het was een prachtig, diepgaand gesprek tussen twee soulsisters die aan een half woord genoeg hebben."

Luister hier naar dit pareltje...

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl

Ja ja ik ga maar door… ik heb morgen alweer een nieuwe aflevering van de ‘Van hokjes naar puzzelstukjes’ podcast voor je. En dat wordt steeds bijzonder-der… want ik ga eind van dit jaar stoppen met deze podcast.

Vorige week sprak ik Wouter Staal, hoogleraar kinder- en jeugdpsychiatrie en bovenal een bijzonder fijn mens. Wouter is enorm bevlogen over vernieuwing in de zorg, bijvoorbeeld met consultatie - een soort intervisie over beroepsgroepen heen.  Dit is in mijn ogen een mooi voorbeeld van werken aan een lerende organisatie en dus lerende mensen. Over en weer leren dus. Want de meeste innovaties gebeuren niet in je eigen veld, is zijn stellige overtuiging.

Zo gebruikt hij ook Design Thinking bij het kijken naar autisme, in co-creatie in plaats van probleemgericht oplossen. Hiermee moet je vanuit meerdere velden naar een situatie kijken, als een aantal lampen die een gebouw verlicht, hoe meer lampen,  hoe meer diepte je ziet.

Ook geeft hij een mooie ombuiging van de DSM, hoe deze beter gebruikt kan worden. In plaats van classificeren naar diagnose. Een mooie nuance vind ik zelf.

Ik leerde van hem over de verschillende stadia van volwassen worden en hoe die toepasbaar zijn bij organisatieverandering en in persoonlijke ontwikkeling. Zo kun je door wat gebeurt zomaar teruggeworpen worden naar een eerder stadium, wat de reactie - vaak kinderlijk & angstig - verklaart. En hoe daar dan uit te komen… Machtig mooi!

Luister naar deze waanzinnig interessante aflevering... 

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl