Hayatımızdaki her adım, karar ve hatta ilişkiler bile süzgeçlerden geçer. Yaşadıklarımız ve yaşayamadıklarımız hepsi yepyeni kriterler oluşturur. Bu kriterler sonucu insan zamanla kalbini ikinci plana atar. Tüm bunlar bizi kötü birer insan yapar mı? Buna bir yanıt vermek çok güç. Süzgeçlerimiz hakkında konuştuk bu hafta. Kırmak istesek de kıramadığımız çıkmak istesek de çıkamadığımız süzgeçlerimiz. Eğer bunlar yanlış diyorsan itiraz edemem; beni de rahatsız eden bir şeyler var. Çünkü kendi yolunda olmak yanlış yaptığının da farkında olan olmaktır.

Gülmek çok güzel bir eylem. Bu nedenle güldürmek de çok güzel bir kabiliyet. Ancak aralarında bir fark var: Gülmenin yeri yok ama güldürmenin var. Beni çok rahatsız eden bir söz var son zamanlarda sıklıkla duyduğum: İzahı olmayan şeyin mizahı olur. Bu söz bence çok ama çok tehlikeli. Toplum yolundakiler bunu fark ettiği günden beri dikkat et her olayı sulandırma peşindeler. Bazen bizi çok üzecek olaylar yaşanıyor. Önemli olan sorumluluğu olanlardan hesap sorabilmek bunu lütfen aklından çıkarma. Toplum yolundakilerden farklı olarak biz insanların gülmesinden mutlu olabilen insanlarız. Çünkü kendi yolunda olmak bir gülüşün kıymetinin farkında olan olmaktır.

Yaz tatili dönüşü yeniden merhaba. Gerçekten çok özlemişim seninle olan bu kahve masamızı. Rutinim olmuş bu muhabbet de seninle olan. Rutinlerimize çok sıkı sıkı bağlıyız insanlık olarak. Ama biz kendi yolunda olanları toplum yolundakilerden ayıran değişime açık olmamız değil mi? Kolay olan olduğun gibi kalmak. Biz kendi yolunda olanlar da acı yaşıyoruz ama değişmek için. İlerlemek için ve en güzeli de hak ettiğimiz noktaya yeniden çıkabilmek için. Çünkü kendi yolunda olmak toplum yolundakilerin nefes alamayacakları zirvelerde yaşamaktır…