検索キーワード： 著者 "Albert Hirsch" すべてのカテゴリー

Gözleri yuvalarından dışarı fırlamış olan Nuh, elini alnına siper ederek hayvanları seçmeye çalıştı. En önde bir çift yaban eşeği geliyordu. Onların ardında bir çift kara manda, bir çift geyik, buz gibi bakışlarla etrafı süzen bir çift panter, bir çift çöl ceylanı, bir çift kurt, hörgüçlerini bir o yana, bir bu yana sallayarak ağır adımlarla yürüyen bir çift deve... Geminin kapılarını açın! diye bağırdı Nuh şaşkınlığını üzerinden atmaya çalışarak. Geliyorlar! Köprüleri indirin!

Yusufun hayatında yeni ve karanlık bir dönem başlamıştı. Bir iftiraya kurban gitmiş, bunca yıldır sadakatle hizmet ettiği efendisi tarafından zindana atılmıştı. Artık buradan kurtulması çok zordu. Soğuk, karanlık bir hücreye atılmıştı. Yapayalnızdı. Günlerdir başını kollarının arasına almış, öylece oturuyordu. İçinden hiçbir şey yapmak gelmiyordu. Zaten ne yapabilirdi ki? Günde bir kere kapının altından içeriye uzatılan bir somun ekmek ve bir testi su, hayatındaki tek değişiklikti.

İsa, bu sesi duyunca dehşetle irkildi. O çok eski ayartıcının, hırsının sesiydi bu. İnsanlar bazen ona şeytan adını da veriyorlardı. Ama kalbinden gelen bir ses onu yatıştırmıştı. Birkaç gün sonra bir rüya gördü. Kudüsteki büyük tapınağın çatısındaydı. Aşağıda toplanmış olan büyük bir kalabalık, ellerini ona doğru uzatmıştı. Vaftizci Yahya da aralarındaydı. Birden içine sızmış olan hırsın kışkırtıcı sesini tekrar duydu: Tanrının oğluysan, kendini buradan aşağı at! Tanrı senin için meleklerine buyruk verecek.

Musa önderliğindeki ilk İbrani grubu karaya çıkmaya başlamıştı. Musa arkasını dönüp baktığında, Mısırlıların yaklaşmakta olduğunu gördü. Bunun üzerine elini denize doğru uzattı ve suların oluşturduğu duvar yavaş yavaş kapanmaya başladı. Deniz, eski halini alıyordu. Mısırlılar suların üzerlerine hücum ettiğini gördükleri zaman dehşet içinde geri dönmeye ve kaçmaya çalıştılar. Ancak artık çok geçti... Deniz tümüyle kapanıp eski halini aldığında, Mısır ordusunun en seçkin birliklerinden geriye hiçbir iz kalmamıştı.

Ertesi sabah günün ilk ışıklarıyla uyanan Adem esneyerek gerindi. O kadar tatlı bir uyku uyumuştu ki! Havva'nın saçlarını okşamak için elini yanına uzattığında, eşinin orada olmadığını gördü. Nerede acaba? diye geçirdi aklından. Nereye gitmiş olabilir? Adem yattığı yerden doğruldu... Yakındaki berrak derenin suyunda yüzünü yıkamak istediği anda, birden kanının donduğunu hissetti. Havva, yasak ağacın yanında duruyordu. Elinde ağacın meyvelerinden biri vardı. Kırmızı, güzel, çekici, arzu uyandırıcı bir meyve...